fot. pow./pixabay

Wielkanoc to święta bogate w tradycje. O świątecznych tradycja# pielęgnowanych w domu opowiedział nam dyrektor szubińskiej szkoły – Marlena Posadzy.

Marlena Posadzy, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Szubinie i prezes Akcji Katolickiej w słupeckiej parafii podkreśla, że Wielkanoc to święta upamiętniające Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. – To jedno z największych świąt dla chrześcijanina ze względu na wymiar duchowy. Dla mnie ważniejszy jest wymiar duchowy niż tradycja, stąd przygotowanie do świąt to przede wszystkim udział w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żalach, Niedzieli Palmowej i Triduum Paschalnym. Po takich przeżyciach czuję w sercu wielką radość i umocnienie duchowe – przyznaje dyrektorka szubińskiej szkoły.

Święta Wielkanocne obfitują w tradycje, m.in. święcenie pokarmów, malowanie pisanek, oblewanie wodą w lany poniedziałek. – Zwyczaj święcenia pokarmów w Wielką Sobotę odbywał się w domu. Na stole nakrytym białym obrusem i przystrojonym bukszpanem nie mogło zabraknąć szynki, jajek, kiełbasy, babki i baranka z masła robionego w drewnianej formie. Najbardziej wyczekiwaną chwilą było śniadanie wielkanocne, do którego zasiadaliśmy po powrocie z kościoła, z rezurekcji, która była o godz. 6 rano. Śniadanie rozpoczynało się od dzielenia się jajkiem i składaniem sobie życzeń i tak czynimy dziś. Dlaczego jajkiem? Bo jajko jest oznaką wieczności i nieśmiertelności. To początek życia. Czasem zdarzało się po śniadaniu, że mama dzieliła wszystkich domowników pomarańczą lub kawałkiem czekolady, jeśli udało jej się to zdobyć na długo przed świętami. Takie produkty w latach siedemdziesiątych, osiemdziesiątych XX wieku były na wagę złota. Dzisiaj, kiedy w domu są wnuki, to najbardziej wyczekiwaną chwilą dla nich jest po śniadaniu wielkanocnym szukanie prezentów, które przynosi zając i pozostawia w ogrodzie – opowiada Marlena Posadzy.

Przyznaję ze smutkiem, że z roku na rok obserwuję przerost formy nad treścią. – W natłoku spraw i obowiązków gubimy gdzieś urok prawdziwych Świąt Wielkanocnych – mówi.

Rozmówca nie wyraził zgody na komentowanie artykułu.

Źródło:

Powrót Drukuj