fot. pow.

2 marca przypada 40. rocznica śmierci Wojciecha Cieślewicza#. W Kcyni co roku w tym dniu wspomina się tragicznie zmarłego dziennikarza, który spędził w tym mieście część swojego zbyt krótkiego życia.

Wojciech Cieślewicz nie był rodowitym mieszkańcem Kcyni, ale to właśnie tu spędził 1/3 swojego życia. Urodził się 9 lutego 1953 roku w Mieleszynie koło Gniezna. Był synem Kazimiery i Wincentego Cieślewiczów. 10 lat po narodzinach Wojciecha rodzina przeniosła się do Kcyni. Mieszkali w kamienicy przy Rynku, blisko Zespołu Szkół Specjalnych im. Janusza Korczaka. Wojtek miał troje rodzeństwa: dwie starsze siostry Wandę i Marię oraz młodszego brata Pawła. Ojciec zmarł, gdy przyszły dziennikarz miał 15 lat. Dzieci pozostały z matką. Duży wpływ na ich wychowanie miała także babcia, która dożyła 95 lat. Zmarła w 1981 roku.

Śp. Wojciech Cieślewicz uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Kcyni. Jego wychowawczynią była Teresa Śliwa-Lisiecka. Wojtek od dzieciństwa pasjonował się sportem, szczególnie gimnastyką i piłką nożną. Zawsze był bardzo życzliwy w stosunku do innych ludzi, lubiany, religijny, pracowity, ambitny i zaradny życiowo. W latach 1968–72 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Libelta w Kcyni. Tam dał się poznać jako prawdziwy kolega i przyjaciel. Współtworzył szkolną gazetkę „Echo Szkoły”, w której zamieszczał liczne artykuły sportowe, podpisując je inicjałami CW. Ponadto wykazywał się zainteresowaniami historycznymi i politycznymi.

Na miejsce swej pracy zawodowej wybrał Poznań. Został studentem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Na celowniku SB
Począwszy od 1976 do 1981 roku wraz z bratem wyjeżdżał w celach zarobkowych za granicę do państw Europy Zachodniej (Hiszpania, RFN, Norwegia, a także Berlin Zachodni) skąd przewoził literaturę bezdebitową, którą rozpowszechniał w akademiku. Wtedy też, po jednym z pierwszych zagranicznych wyjazdów, Wojciechem Cieślewiczem zainteresowali się funkcjonariusze SB w Poznaniu, rozpracowując go w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia o kryptonimie „Cieśla”. Podejrzewano go o przewóz do Polski książek zakazanych przez cenzurę. W sprawie wykorzystywano przynajmniej dwóch tajnych współpracowników, którymi były osoby z jego otoczenia. Funkcjonariusze SB potwierdzili prawdziwość doniesień swoich współpracowników, przesłuchując m.in. jednego z kolegów Cieślewicza, który przyznał, że ten pożyczył mu książkę Kisielewskiego. Podczas przesłuchania w styczniu 1977 roku Wojtek przyznał, że zakazaną książkę pożyczył od nieznajomej kobiety i... zapomniał jej oddać przed powrotem do kraju.

SOS „Cieśla” prowadzono od 20 grudnia 1976 do 23 lutego 1977 roku. Na skutek zniszczenia części akt służby bezpieczeństwa nie wiadomo, czy przeciw Cieślewiczowi prowadzono tylko tę sprawę, czy był inwigilowany znacznie dłużej.
Marzenia o dziennikarstwie

Lata 1977–1979 to dla Wojtka czas pracy w Spółdzielni Studenckiej. W 1979 roku rozpoczął Podyplomowe Studium Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie w latach 1979–81 pracując w Banku Spółdzielczym w Dopiewie.

Jego największe marzenie? Zostać dziennikarzem. Pisywał do „Merkuriusza”, „Przeglądu Sportowego”, odbywał praktykę w „Expresie Poznańskim”. Właśnie wtedy przeprowadził wywiad ze Zbigniewem Bońkiem, zatytułowany „W piłkę grają prawdziwi mężczyźni”, który zamieszczono w „Merkuriuszu” w maju 1981 roku.

W Warszawie poznał Teresę, planowali wziąć ślub. W wolnych chwilach zawsze wpadał do Kcyni. W listopadzie 1981 roku skończył studia dziennikarskie i znalazł pracę w redakcji poznańskiego „Głosu Wielkopolskiego”. Miał ją rozpocząć w poniedziałek 14 grudnia, 1981 roku. Jednak na przeszkodzie stanął wprowadzony dzień wcześniej stan wojenny. Termin zatrudnienia przesunięty został na 15 lutego 1982.

Zbyt szybka śmierć
Rok 1982 miał być dla Wojtka niezwykle ważny. Miał rozpocząć pracę dziennikarza, w czerwcu miał być ślub. Stało się jednak zupełnie inaczej…

2 dni przed planowanym zgłoszeniem się Wojtka do redakcji „Głosu Wielkopolskiego” miała odbyć się w Poznaniu demonstracja przed Pomnikiem Poznańskiego Czerwca 1956 przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Młody mężczyzna wziął w niej udział razem z kolegą. Nikt nie przewidział w nawet najgorszym scenariuszu, że Wojtek nigdy więcej nie przekroczy progów redakcji „Głosu Wielkopolskiego”.

Kiedy do rozpraszania demonstrantów ruszyły oddziały ZOMO, część uczestników manifestacji uciekała w kierunku Mostu Teatralnego. Kolega, z którym Wojtek wybrał się na manifestację, przebiegł na drugą stronę ulicy, uchodząc przed ZOMO-wcami. Być może to uratowało mu zdrowie, a może i życie. Cieślewicz także uciekał w kierunku Mostu Teatralnego. Postanowił, że dla własnego bezpieczeństwa zatrzyma się na przystanku tramwajowym, udając podróżnego czekającego na tramwaj. Założył, że może zostać zatrzymany i wylegitymowany.

Stało się zupełnie inaczej. Za tłumem ludzi podążali funkcjonariusze ZOMO. Kilku znalazło się obok Wojtka. Jeden z nich, nie mając ku temu żadnych powodów, uderzył go pałką w głowę, powodując upadek. Ponownie został uderzony przez któregoś funkcjonariusza i w tym momencie na prawej stronie twarzy pojawiła się krew. Wszystko trwało bardzo krótko, niemalże chwilę.
Leżącego na chodniku podnieśli przebywający w pobliżu kobieta z mężczyzną. Zapytali pobitego o miejsce zamieszkania. Do domu zawiózł go przypadkowy taksówkarz.

Wojtek sam próbował sobie opatrzyć rany. W końcu zdecydował się podjechać do znajomych na Winogrady w Poznaniu. Sąsiadowali oni z lekarzem. Ten zadecydował, że ranę należy zszyć. Kiedy poszedł do swojego mieszkania po niezbędne narzędzia, Wojtek zaczął wymiotować i stracił przytomność. Zostało wezwane pogotowie ratunkowe.
W Szpitalu Wojewódzkim przy ulicy Lutyckiej w Poznaniu rozpoczęła się heroiczna walka o uratowanie życia pobitego. Zapadła decyzja niezwłocznej prawostronnej trepanacji czaszki. Kilka dni później odbyła się ponowna. Stan zdrowia określano jako ciężki. Do szpitala przybyła rodzina i narzeczona. Bliscy byli z Wojtkiem do 2 marca 1982. Tego dnia o godzinie 6.10 młody dziennikarz zmarł.

Z trumną na ramionach
Pogrzeb Wojciecha Cieślewicza zaplanowano w rodzinnej Kcyni na dzień 6 marca 1982 roku. Grono przyjaciół tragicznie zmarłego podjęło decyzję, że całą trasę przemarszu konduktu pogrzebowego, a więc z kaplicy św. Barbary przy ówczesnej ulicy Gen. Świerczewskiego do kościoła farnego pod wezwaniem św. Michała Archanioła oraz z kościoła na cmentarz parafialny, co stanowi blisko 2,5 km, przemierzą, niosąc na ramionach trumnę z ciałem tragicznie zmarłego przyjaciela. Na przemian 18 kolegów podzielonych na zespoły sześcioosobowe przez cały czas ceremonii pogrzebowej niosło na swych ramionach trumnę, za którą oprócz najbliższej rodziny podążały niezliczone rzesze przyjaciół, znajomych, mieszkańców Kcyni i okolicy oraz Poznania. Mszę św. koncelebrowało czterech księży: ówczesny proboszcz Wiesław Kreisner, rezydent Edward Podkowski, Romuald Szczepaniak oraz Andrzej Grzelak.

Wojciech Cieślewicz spoczął w grobie na starej części kcyńskiego cmentarza niedaleko swojego ojca i babci. Grób pokryły niezliczone wieńce i wiązanki kwiatów.

Odtąd w rocznice śmierci Wojtka w kcyńskim kościele farnym sprawowano w jego intencji mszę świętą, na grobie pojawiały się wiązanki kwiatów.

23 lutego 1982 roku Prokuratura Wojsk Lotniczych w Poznaniu wszczęła śledztwo w sprawie jego pobicia, później i śmierci. Zostało ono umorzone 15 czerwca 1982 wobec niewykrycia sprawców, chociaż zeznania naocznych świadków jednoznacznie wskazywały, że sprawcami byli funkcjonariusze ZOMO. Co więcej, po jakimś czasie udało się zidentyfikować jednego z prawdopodobnych sprawców ciężkiego pobicia Wojciecha Cieślewicza, któremu postawiono zarzuty, jednakże nie udowodniono, że to jego ciosy zadawane szturmową milicyjną pałką były śmiertelne, bowiem oprócz niego w pobiciu młodego dziennikarza udział brało jeszcze co najmniej kilku niezidentyfikowanych z imienia i nazwiska funkcjonariuszy ZOMO. Dziś w Kcyni o tragicznej śmierci Wojtka Cieślewicza przypomina napis na nagrobku: Ofiara stanu wojennego.

Źródło: 

Powrót Drukuj

LOKALNY HIT

Usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych

od 50PLN

Bezpłatne kontrolowanie sprawności układu kierowniczego

Szkolenia bhp okresowe

od 70PLN

Zdjęcia do dokumentów

35,00 złPLN

Rozliczenia ZUS

od 50PLN

Rejestracja podmiotów gospodarczych

od 50PLN

Przeglądy gaśnic

od 50PLN

Prowadzenie kadr i płac dla firm

od 50PLN